26/5/14

Γιατί δεν μιλάει ακόμα;

http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fhappybabyclubs.com%2Fru%2Fwp-content%2Fuploads%2F2010%2F11%2F%2525D0%2525A0%2525D0%2525B5%2525D0%2525B1%2525D0%2525B5%2525D0%2525BD%2525D0%2525BE%2525D0%2525BA-%2525D0%2525BD%2525D0%2525B0%2525D1%252587%2525D0%2525B8%2525D0%2525BD%2525D0%2525B0%2525D0%2525B5%2525D1%252582-%2525D0%2525B3%2525D0%2525BE%2525D0%2525B2%2525D0%2525BE%2525D1%252580%2525D0%2525B8%2525D1%252582%2525D1%25258C.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fhappybabyclubs.com%2F2010%2F12%2F03%2Fchildren-start-speaking%2F&h=229&w=300&tbnid=P8Su-54SJkgoZM%3A&zoom=1&docid=PtK589VJvQfubM&ei=mRKDU53kKenh4QT30YHoBg&tbm=isch&ved=0CIsBEDMoLjAu&iact=rc&uact=3&dur=506&page=3&start=40&ndsp=23
Μπαμπά, μαμά, «νώμη» αντί για «συγγνώμη»... έχουν περάσει δύο χρόνια από τη γέννησή του και ο λεκτικός του πλούτος περιορίζεται σε λέξεις που μοιάζουν κάπως με τις δικές σας. Μήπως δεν είναι και τόσο εύστροφο;

Τα ξαδέρφια του, οι φίλοι του από τον παιδικό σταθμό... έχετε προσέξει ότι πολλά παιδάκια σε αυτή την ηλικία έχουν αρχίσει να φτιάχνουν κανονικές φράσεις. Όμως το δικό σας αρκείται στο να φλυαρεί χωρίς νόημα και συνοχή! Σας διαβεβαιώνουμε ότι δεν είναι το μόνο. Σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες της λογοθεραπείας, ένα 20 - 25% των παιδιών δεν μιλάει σωστά σε αυτή την προσχολική ηλικία. Γιατί όμως το παιδί σας αρνείται να μιλήσει κανονικά, από τη στιγμή που τα υπόλοιπα παιδιά αυτής της ηλικίας μιλάνε και πολύ καλά μάλιστα;

Δεν λέει καμία λέξη, όμως επικοινωνεί.
-  Δεν είναι πολυλογάς; Είναι σπάνια περίπτωση. Αν δεν τα καταφέρνετε να αποκρυπτογραφήσετε τη γλώσσα του, θα ακούτε πιθανόν τα επιφωνήματά του που θα συνοδεύονται από γκριμάτσες. Επικοινωνεί!
-  Αν δεν καταφέρνει στο να χειρίζεται τη γλώσσα, αυτό δεν το εμποδίζει καθόλου στο να πλησιάσει τα άλλα παιδιά και να παίξει μαζί τους. Παρατηρείστε το, θα δείτε μια σωματική στρατηγική που χρησιμοποιεί για να γίνει κατανοητό...
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwww.blogcdn.com%2Fwww.parentdish.co.uk%2Fmedia%2F2011%2F10%2Fmother-child-talking-rex.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.parentdish.co.uk%2Fkids%2Fplease-stop-the-baby-talk%2F&h=393&w=590&tbnid=GxHnfGw9HrmP6M%3A&zoom=1&docid=4ceR7zIYltjV6M&ei=mRKDU53kKenh4QT30YHoBg&tbm=isch&ved=0CF4QMygKMAo&iact=rc&uact=3&dur=814&page=1&start=0&ndsp=17
Γιατί δεν μιλάει;
-  Όπως όλα τα παιδιά, δεν μπορεί να σημειώνει πρόοδο με τον ίδιο ρυθμό σε όλους τους τομείς. Αν περπατήσει πολύ νωρίς ή αν καταφέρει να φάει μόνο του .... μπορεί να του πάρει λίγο περισσότερο χρόνο για να αρχίσει να μιλάει κανονικά.
-  Η θέση του απέναντι στα αδέλφια του είναι πολύ σημαντική. Αν είναι το τελευταίο παιδί, τα μεγαλύτερα αδέλφια του ίσως να το καταλαβαίνουν καλύτερα από εσάς όταν λέει τις παραποιημένες λέξεις και να είναι σε θέση να τις μεταφράσουν. Αφού μεταφράζονται τα λεγόμενά του, γιατί να κουράζεται για να προφέρει τις λέξεις καλύτερα;
-  Άλλη εξήγηση: η προσοχή που του δίνετε. Αν εσείς, οι γονείς του, ή οι άλλοι άνθρωποι που το προσέχουν (η νταντά του για παράδειγμα), του δείχνετε παραπάνω ενδιαφέρον από ό,τι πρέπει και του κάνετε και το παραμικρό χατήρι, γιατί να προσπαθήσει λοιπόν;
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwww.bangkokpost.com%2Feducation%2Fimages07%2Fap10cv.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.bangkokpost.com%2Feducation%2Fsite2007%2Fcvap1007.htm&h=400&w=600&tbnid=iy7GkMnye7v-9M%3A&zoom=1&docid=J5KUbYIlMeoBMM&ei=mRKDU53kKenh4QT30YHoBg&tbm=isch&ved=0CLEBEDMoVDBU&iact=rc&uact=3&dur=3369&page=4&start=63&ndsp=24
Πώς να το βοηθήσω;
-  Να επαναλαμβάνετε αυτό που θέλει να πει. Αυτός ο τρόπος θα το βοηθήσει σταδιακά να αναγνωρίζει το πράγμα που λέει με τους σωστούς ήχους και κατά συνέπεια,με τις σωστές λέξεις. "Α, θέλεις ένα γλυκό αγαπούλα μου; Ορίστε!".
-  Να είσαστε υπομονετικοί. Αν επαναλαμβάνει συνέχεια τις ίδιες λέξεις χωρίς να μπορείτε να καταλάβετε, μην τα παρατάτε. Βοηθήστε το να πει με άλλες λέξεις αυτό που θέλει να πει αφού προσπαθήσετε να μαντέψετε τι εννοεί, σχεδιάζοντάς το...
-  Δώστε του επιλογές. Αν δεν καταλαβαίνετε τι λέει και με την πρώτη επανάληψη δεν το καταλάβατε ακόμη, δώστε στο παιδί την επιλογή ανάμεσα στα δύο επικρατέστερα -σύμφωνα με τα όσα έχετε την υποψία ότι μπορεί να θέλει να σας πει. Έτσι θα του είναι πιο εύκολο να προσεγγίσει αυτό που θέλει χωρίς να πρέπει να το πει από μόνο του. Αν μάλιστα του δώσετε και άλλα στοιχεία μαζί με τη λεκτική επιλογή, π.χ. να δείξετε, το παιδί θα βοηθηθεί ακόμα περισσότερο.
-  Κάντε διάλογο. Διαλέξτε μια στιγμή ή μια μέρα που θα είναι χαρούμενο (όταν παίζει, όταν το κάνετε μπάνιο, όταν πάτε βόλτα...) θα του λέτε πάντα για τι πράγμα μιλάτε. Το παιδί σας θα μπει στη διαδικασία να συνδιαλλαγεί μαζί σας. Θα χρησιμοποιήσει τον τόνο, τις κινήσεις και τις  γκριμάτσες και αν δεν είναι πάντα κατανοητό, θα νιώθει ότι το ακούνε.
-  Να μην πανικοβάλεστε όταν σκέφτεστε πώς θα τα καταφέρει στο παιδικό σταθμό. Ακόμα και αν αρχίζει τότε να μιλάει, είναι σίγουρο ότι τον Σεπτέμβριο που έρχεται θα προσπαθήσει πολύ  και θα είναι γεμάτο ανυπομονησία για το πώς θα είναι κατανοητό στους συμμαθητές του αλλά και στη δασκάλα του. Τα ερεθίσματα που θα πάρει από τον παιδικό θα το βοηθήσουν επίσης να προχωρήσει γλωσσικά.
-  Ζητήστε τη γνώμη ενός ειδικού. Αν η κατάσταση αυτή σας ανησυχεί πραγματικά, ο οικογενειακός σας γιατρός ή ο παιδίατρός σας μπορεί να σας καθοδηγήσει ώστε να ζητήσετε τη γνώμη ενός ειδικού λογοπαθολόγου. Είναι προτιμότερο να πάρετε επιβεβαίωση ότι δεν υπάρχει πρόβλημα παρά να αφήσετε κάτι χωρίς την απαραίτητη φροντίδα.  
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Feuropa.eu%2Fepic%2Fnews%2F2013%2Fimages%2Fshouty-boy-news.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Feuropa.eu%2Fepic%2Fnews%2F2013%2F20130402-eurochild-speak-up-childrens-rights_en.htm&h=200&w=283&tbnid=t4U5vKNbaNREtM%3A&zoom=1&docid=P0Ms8w3SoY2-7M&ei=mRKDU53kKenh4QT30YHoBg&tbm=isch&ved=0CHwQMygfMB8&iact=rc&uact=3&dur=808&page=2&start=17&ndsp=23
Πότε πρέπει να ανησυχήσω;
Όσο χαρούμενο και να είναι το παιδί σας που μπορεί και βρίσκει εύκολα κάποιο τρόπο για να το καταλάβουν οι άλλοι, σίγουρα θα μπει στη διαδικασία του να μιλήσει από τη στιγμή που θα έχει κάποιο κίνητρο. Παρόλα αυτά, υπάρχουν και μερικά σημάδια που μπορεί και να προδίδουν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα και ότι πρέπει να το κοιτάξετε χωρίς καθυστερήσεις.
-  Μένει μέσα στο «καβούκι» του και  αργεί να αντιδράσει. Είναι πιθανόν να ευθύνεται κάποιοπρόβλημα ακοής γι'αυτό. Συμβουλευτείτε τον γιατρό ή τον παιδίατρό σας.
-  Μένει αμίλητο και το βλέμμα του είναι απλανές. Ένα ψυχολογικό ή αναπτυξιακό  πρόβλημα ίσως να κρύβεται πίσω από αυτή την καθυστέρηση. Μην διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια.
-  Εκνευρίζεται κάθε φορά που δεν μπορείτε να καταλάβετε αυτά που θέλει να πει. Αν δείξει κάποια δείγματα προσπάθειας για να εκφραστεί, αλλά δεν τα καταφέρνει, θα ήταν καλό να ζητήσετε από τον παιδίατρο να σας συστήσει κάποιον ειδικό λογοπαθολόγο για να αξιολογήσει το παιδί. Μια και μόνο επίσκεψη πολλές φορές είναι αρκετή για να σχηματίσει γνώμη ο ειδικός και να σας πει τι πρέπει να κάνετε.

Με την συνεργασία της κας Ελισσάβετ Κυριακοπούλου (MS. CCC-SLP Παθολόγος λόγου και ομιλίας) 
 
Όπως εξηγεί καταρχάς η Abraham, ο παιδικός θυμός είναι κατά κανόνα ένα δευτερεύον συναίσθημα. Δηλαδή, υπάρχει ένα άλλο δυσάρεστο συναίσθημα που ταλαιπωρεί το παιδί και προκαλεί την οργισμένη του αντίδραση. Ο θυμός έχει την ιδιότητα να κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν λιγότερο αδύναμοι ή εκτεθειμένοι, απ'ό,τι ο πόνος ή ο φόβος. Αν σκεφτείτε για λίγο τι άλλο μπορεί να είναι αυτό που επηρέασε αρχικά το παιδί (απογοήτευση; λύπη; ταραχή;) θα έχετε κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Κάτι ακόμα σημαντικό που πρέπει να καταλάβετε είναι ότι ο θυμός εξυπηρετεί κάποιον σκοπό. Μας ενημερώνει ότι κάτι δεν πάει καλά... Το θέμα είναι την στιγμή εκείνη να μην πούμε ή κάνουμε πράγματα που θα πυροδοτήσουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση, όπως:

Μην στέκεστε μπροστά στο παιδί

Όποια κι αν είναι η ηλικία του, όταν το παιδί βρίσκεται σε κατάσταση πανικού είναι εκτός ελέγχου και καμία λογική δεν μπορεί να το κυριεύσει. Μπορεί να πιστεύετε ότι με το να σταθείτε μπροστά στο παιδί και να το κοιτάξετε στα μάτια τη στιγμή που ξεσπά έντονα, θα το τιθασεύσετε. Το πιθανότερο, όμως, είναι ότι θα το «φουντώσετε» ακόμα περισσότερο. Εφόσον το παιδί είναι ασφαλές, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι απομακρυνθείτε και να του δώσετε τον χώρο που μπορεί να χρειάζεται για να ξεσπάσει.

Μην παρασύρεστε από τα συναισθήματά σας


Την στιγμή που το παιδί είναι θυμωμένο, αντί να αντιδράσετε και εσείς ανάλογα, κάντε ένα βήμα πίσω και προσπαθήστε να γίνετε εξωτερικός παρατηρητής της κατάστασης. Εν ανάγκη κάντε μία βόλτα, περπατήστε λίγο, πάρτε μερικές βαθιές ανάσες και προσπαθήστε να διατηρήσετε τον έλεγχο. Επαναλάβετε μέσα σας την φράση «θα λειτουργήσω σύμφωνα με την λογική –θα έχω υπομονή και θα διατηρήσω την ψυχραιμία μου». Μέρος του «έργου» μας ως γονείς είναι να δίνουμε το καλό παράδειγμα, αναφορικά με το πώς πρέπει να λειτουργούμε σε διάφορες δύσκολες καταστάσεις...

Μην βγάζετε συμπεράσματα για τον θυμό του παιδιού

Το παιδί σας δεν έχει πάντα άδικο όταν ξεσπά έντονα ή και βίαια. Παρόλο που η συμπεριφορά αυτή δεν είναι αποδεκτή, οι αιτίες της μπορεί να είναι. Άλλωστε, όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα κάποιες φορές να έχουν νεύρα; Δεν έχει το παιδί δικαίωμα να εκφράζει τα συναισθήματά του; Αν δεν σας δίνει κάποια εξήγηση αναφορικά με το τι είναι αυτό που το εξόργισε, δώστε του λίγο χρόνο μόνο του μέχρι να ηρεμήσει. Πείτε του «καταλαβαίνω ότι είσαι θυμωμένος. Λυπάμαι που νιώθεις έτσι. Όποτε θέλεις μπορούμε να το συζητήσουμε». Αν, πάλι, βρίσκεται σε κατάσταση tantrum κατά την οποία μιλά άσχημα, σας χτυπά και σπάει πράγματα, τότε θα πρέπει να επέμβετε. Δεν μπορείτε να ελέγξετε το πώς νιώθει το παιδί, αλλά μπορείτε να του θέσετε επιπτώσεις και ευθύνες για την συμπεριφορά του. Το να αντιδράσετε και εσείς ουρλιάζοντας απλά θα χειροτερέψει τα πράγματα.

Μην προσπαθείτε να μιλήσετε λογικά με ένα θυμωμένο παιδί


Την στιγμή της έκρηξης είναι αδύνατο να κάνετε μία λογική συζήτηση με το θυμωμένο παιδί σας. Μην προσπαθήσετε να το κάνετε να συμμεριστεί την άποψή σας ή να δεχθεί αυτό που του λέτε. Η προσπάθειά σας θα καταλήξει με εσάς ακόμα πιο θυμωμένους, ιδιαίτερα αν το παιδί έχει από την φύση του εναντιωτική συμπεριφορά (οι Αμερικανοί το ονομάζουν Εναντιωτική Προκλητική Διαταραχή). Το παιδί αυτό, μάλιστα, θα προσπαθήσει να κάνει εσάς να συμμεριστείτε την άποψή του.

Μην επιβάλλετε επιπτώσεις ή εξαπολύετε απειλές εν βρασμώ

Ακολούθως τις στιγμές εκείνες, περιμένετε μέχρι να ηρεμήσουν τα πνεύματα και έπειτα επιβάλλετε επιπτώσεις στο παιδί για την συμπεριφορά του. Όταν, στην συνέχεια, το παιδί θα έχει κάπως ηρεμήσει, πείτε του «ήσουν τρομερά θυμωμένη πριν. Αναρωτιέμαι αν μετάνιωσες για όλα αυτά που είπες και έκανες...» -δώστε έτσι στο παιδί την ευκαιρία να απολογηθεί και έπειτα κρίνετε αν χρειάζονται επιπτώσεις. Αν για παράδειγμα, σε ένα ξέσπασμά της η κόρη σας κοπάνησε την πόρτα και κλείστηκε στο δωμάτιό της για να ηρεμήσει, αυτό δείχνει μία προσπάθεια διαχείρισης του θυμού της και δεν είναι απαραίτητο να τιμωρηθεί.

Μην χάσετε την ευκαιρία να μιλήσετε με το παιδί σας αργότερα


Ειδικά για παιδιά μεγαλύτερων ηλικιών, είναι σημαντικό να τα πλησιάσετε για να συζητήσετε ήρεμα τι ήταν αυτό που προκάλεσε το ξέσπασμα. Ρωτήστε το παιδί πώς ακριβώς νιώθει και γιατί νιώθει έτσι, ακούστε τι έχει να σας πει χωρίς να το διακόψετε ή να κάνετε κήρυγμα. Και ρωτήστε το τι πιστεύει πως θα μπορούσε να έχει κάνει, για να χειριστεί τον θυμό του διαφορετικά. Ρωτήστε το ακόμα αν μπορείτε να κάνετε εσείς κάτι για να το βοηθήσετε. Πολλές φορές ο λόγος που τα παιδιά ξεσπούν έντονα είναι επειδή δυσκολεύονται να λύσουν κάποια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, τουλάχιστον όχι με υγιείς τρόπους. Με την κουβέντα, όμως, μπορεί να βοηθήσετε το παιδί να βρει λύσεις.

Μην ξεφεύγετε από τον στόχο σας

Πάντα να ρωτάτε τον εαυτό σας σε τι στοχεύετε ως γονιός. Ένας από τους στόχους των γονιών είναι να δείξουν στα παιδιά αποδεκτούς, υγιείς τρόπους συμπεριφοράς, ενώ ταυτόχρονα τους δίνουν τα «εργαλεία» επίλυσης προβλημάτων. Δεν αρκεί μόνο να πειθαρχούν οι γονείς τα παιδιά, αλλά και να τα διδάσκουν και να τα καθοδηγούν. Μερικά μαθήματα δεν απαιτούν επιπτώσεις, αλλά αποτελούν ευκαιρίες για να μιλήσετε με το παιδί και να το βοηθήσετε να βρει καλύτερους τρόπους για να διαχειρίζεται τον θυμό του στο μέλλον.
- See more at: http://www.mama365.gr/16514/7-pragmata-poy-den-prepei-na-kanete-otan-to-paidi.html#sthash.8stGZsPJ.dpufΜην στέκεστε μπροστά στο παιδί
Όποια κι αν είναι η ηλικία του, όταν το παιδί βρίσκεται σε κατάσταση πανικού είναι εκτός ελέγχου και καμία λογική δεν μπορεί να το κυριεύσει. Μπορεί να πιστεύετε ότι με το να σταθείτε μπροστά στο παιδί και να το κοιτάξετε στα μάτια τη στιγμή που ξεσπά έντονα, θα το τιθασεύσετε. Το πιθανότερο, όμως, είναι ότι θα το «φουντώσετε» ακόμα περισσότερο. Εφόσον το παιδί είναι ασφαλές, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι απομακρυνθείτε και να του δώσετε τον χώρο που μπορεί να χρειάζεται για να ξεσπάσει.
- See more at: http://www.mama365.gr/16514/7-pragmata-poy-den-prepei-na-kanete-otan-to-paidi.html#sthash.8stGZsPJ.dpuf